Downloads only. Physical CD not available.
|
Fairies are essential to European folklore and have been featured in countless fairy tales and myths. The main characteristics of those imaginary creatures are their ability to fly, their magical powers, and their small size. Fairies are often depicted as ethereal beings with delicate wings, allowing them to soar through the air gracefully. Their magical powers are believed to include the ability to grant wishes, cast spells, and bring good fortune to those they favor. Despite their small stature, fairies are known for their mischievous nature and playful antics in folklore and literature. The symphonic fantasy "Fairies" is a vibrant and enchanting portrayal of these magical creatures in the world of contemporary orchestral repertoire. It aims to capture the essence of their whimsical behavior and transport listeners to enchantment and wonder. Apart from the regular large orchestral instruments, the unusual instrumentation comprises various unique and unconventional sound sources. Even though used sparingly, the electronic sound sources add a modern and ethereal touch to the overall sonic landscape. The orchestra includes piano not as a concerto soloist but for its peculiar timbre, especially in the low and high ranges. This distinctive orchestration allows for a rich tapestry of sounds, creating a musical experience that is both otherworldly and captivating. The delicate tinkling of the piano's high notes dances alongside the deep resonance of the low strings, creating a mesmerizing contrast that adds to the whimsical atmosphere. Additionally, the electronic sound sources add a touch of modernity, weaving in ethereal textures that transport listeners to a realm of enchantment and wonder. Together, these unconventional instruments and sounds form a symphonic landscape that is truly unique and evocative. Movements: I. "Gnomus"; II. "Elf"; III. "Pixie"; IV. "Puck"; V. "Sylph" Gnomus is a creature typically portrayed as a small, bearded man wearing a pointed hat and is often found in folklore and mythology. Its malicious plans are known to cause mischief and play tricks on humans. Paracelsus, a Swiss physician and alchemist from the 16th century, believed that gnomes were elemental beings that lived underground and had superior knowledge. Fairies' first movement, "Gnomus," is a playful and witty ode to these mythical creatures. Partly threatening and somewhat enchanting, the music reflects the dual nature of gnomes. Elf is a strong contrast to the preceding movement. These elves are prized for their grace and elegance, and the music evokes their ethereal beauty. The graciousness is expressed in the delicate melodies and supple harmonies. The instrumentation includes soft strings and subtle wind instruments with ethereal synthesizer sounds. The soundscape conveys a sense of otherworldly tranquility and serenity. Pixie is a mythological creature that is often associated with wickedness and playfulness. Light and fast, pixies move through the forest, leaving a trail of laughter and pranks in their wake. The Scherzo movement reflects their malicious nature, filled with fast and playful melodies and uneven rhythms. Puck, immortalized by Shakespeare in "A Midsummer Night's Dream", is often considered the epitome of wickedness and trickery. The figure is also known for his love of naughtiness and tricks, which adds to his playful nature. This is another scherzo, but it differs from Pixie in that the character's mischievousness is more deliberate and intentional. Like a ballet character, Sylph is often described as ethereal and delicate, a mythological creature believed to inhabit the air and possess magical powers. In "Fairies," the Sylph is typically pictured as a graceful and elusive being, magnetizing males with otherworldly beauty. The music of the Sylph's dance is often light and airy, with delicate melodies and soaring high notes that create an ethereal atmosphere. This last movement ends the symphony with enchantment and mystery. -------------------------------------------------- FR Les fées sont essentielles au folklore européen et ont été présentées dans d'innombrables contes de fées et mythes. Les principales caractéristiques de ces créatures imaginaires sont leur capacité à voler, leurs pouvoirs magiques et leur petite taille. Les fées sont souvent représentées comme des êtres éthérés avec des ailes délicates, leur permettant de voler dans les airs avec grâce. On pense que leurs pouvoirs magiques incluent la capacité d'exaucer des souhaits, de lancer des sorts et d'apporter la bonne fortune à ceux qu'ils préfèrent. Malgré leur petite taille, les fées sont connues pour leur nature espiègle et leurs bouffonneries ludiques dans le folklore et la littérature. La fantaisie symphonique "Fées" est une représentation vibrante et enchanteresse de ces créatures magiques dans le monde du répertoire orchestral contemporain. Il vise à capturer l'essence de leur comportement fantaisiste et à transporter les auditeurs vers l'enchantement et l'émerveillement. En dehors des instruments d'un grand orchestre habituel, l'instrumentation originale comprend diverses sources sonores uniques et non conventionnelles. Même si elles sont utilisées avec parcimonie, les sources sonores électroniques ajoutent une touche moderne et aérienne au paysage sonore global. L'orchestre comprend le piano non pas en tant que soliste de concerto mais pour son timbre particulier, en particulier dans les graves et les aigus. Cette orchestration distinctive permet une riche tapisserie de sons, créant une expérience musicale à la fois surnaturelle et captivante. Le tintement délicat des notes aiguës du piano danse aux côtés de la résonance profonde des cordes graves, créant un contraste envoûtant qui ajoute à l'atmosphère fantaisiste. De plus, les sources sonores électroniques ajoutent une touche de modernité, tissant des textures éthérées qui transportent les auditeurs dans un royaume d'enchantement et d'émerveillement. Ensemble, ces instruments et sons non conventionnels forment un paysage symphonique vraiment unique et évocateur. Mouvements : I. "Gnomus" ; II. "Elf"; III. "Pixie"; IV. "Puck"; V. "Sylphe" Gnomus est une créature généralement représentée comme un petit homme barbu portant un chapeau pointu et se retrouve souvent dans le folklore et la mythologie. Ses plans malveillants sont connus pour causer des méfaits et jouer des tours aux humains. Paracelse, médecin et alchimiste suisse du XVIe siècle, croyait que les gnomes étaient des êtres élémentaires qui vivaient sous terre et avaient des connaissances supérieures. Le premier mouvement des fées, "Gnomus", est une ode ludique et pleine d'esprit à ces créatures mythiques. En partie menaçante et quelque peu envoûtante, la musique reflète la double nature des gnomes. Elf est un fort contraste avec le mouvement précédent. Ces elfes sont prisés pour leur grâce et leur élégance, et la musique évoque leur beauté éthérée. La grâce s'exprime dans les mélodies délicates et les harmonies souples. L'instrumentation comprend des cordes douces et des instruments à vent subtils avec des sons de synthétiseur éthérés. Le paysage sonore transmet un sentiment de tranquillité et de sérénité d'un autre monde. Pixie est une créature mythologique souvent associée à la méchanceté et à l'espièglerie. Légers et rapides, les lutins se déplacent à travers la forêt, laissant une traînée de rires et de farces dans leur sillage. Le mouvement Scherzo reflète leur nature malveillante, remplie de mélodies rapides et enjouées et de rythmes inégaux. Puck, immortalisé par Shakespeare dans "A Midsummer Night's Dream", est souvent considéré comme l'incarnation de la méchanceté et de la ruse. Le personnage est également connu pour son amour de la méchanceté et des tours, ce qui ajoute à sa nature ludique. Ceci est un autre scherzo, mais il diffère de Pixie en ce que la malice du personnage est plus délibérée et intentionnelle. Comme un personnage de ballet, Sylphe est souvent décrite comme éthérée et délicate, une créature mythologique censée habiter l'air et posséder des pouvoirs magiques. Dans "Fées", la Sylphe est généralement décrite comme un être gracieux et insaisissable, magnétisant les mâles avec une beauté d'un autre monde. La musique de la danse de la Sylphe est souvent légère et aérée, avec des mélodies délicates et des notes aiguës qui créent une atmosphère éthérée. Ce dernier mouvement termine la symphonie avec enchantement et mystère. -------------------------------------------------- TR Periler ("Fairies"), Avrupa folkloru için vazgeçilmezdir ve sayısız peri masalı ve efsanede yer almıştır. Bu hayali yaratıkların temel özellikleri uçabilmeleri, sihirli güçleri ve küçük olmalarıdır. Periler genellikle havada incelikle uçmalarına izin veren narin kanatları olan ruhani varlıklar olarak tasvir edilir. Büyülü güçlerinin dilekleri yerine getirme, büyü yapma ve sevdiklerine iyi şans getirme yeteneklerini içerdiğine inanılıyor. Küçük boylarına rağmen periler, folklor ve edebiyatta yaramaz doğaları ve şakacı maskaralıkları ile tanınırlar. Senfonik fantezi "Periler", bu büyülü yaratıkların çağdaş orkestra repertuarının dünyasında canlı ve modern bir tasviridir. Tuhaf davranışlarının özünü yakalamayı ve dinleyicileri büyüleyici bir dümyaya taşımayı amaçlar. Geleneksel bir büyük senfoni orkestra enstrümanlarının yanı sıra, alışılmadık enstrümantasyon, çeşitli az kullanılan ve geleneksel olmayan ses kaynaklarını içerir. Elektronik ses kaynakları (sentetizörler) az da kullanılsa, yapıtın genel ses dünyasına modern bir dokunuş katmaktadır. Orkestra içinde piyano, bir konçerto solisti olarak değil, özellikle alçak ve yüksek ses alanlarında kendine özgü tınısı için yer almaktadır. Bu ayırt edici orkestrasyon, zengin bir ses dokusuna izin vererek hem çağdaş hem de büyüleyici bir müzik deneyimi yaratır. Piyanonun yüksek notalarının tınları, alçak oktavların derin rezonanslarıyla birlikte etkileşime girerek, mitolojik atmosfere katkıda bulunan büyüleyici bir kontrast yaratır. Ek olarak, elektronik ses kaynakları (dijital klavyeler), dinleyicileri bir büyü ve merak alemine taşıyan modern bir dokunuş katar. Bu geleneksel olmayan enstrümanlar ve sesler birlikte, özgün ve çağrışımlar yapan bir senfonik manzara oluşturur. Bölümler: I. "Gnomus"; II. "Elf"; III. "Pixie"; IV. "Puck"; V. "Sylph" Gnomus, tipik olarak küçük, sakallı ve sivri uçlu bir şapka takan bir adam olarak tasvir edilen, folklor ve mitolojide bulunan bir yaratıktır. Kötü niyetli planlarının insanlara fesat çıkardığı ve oyunlar oynadığı bilinmektedir. XVI. yüzyıl İsviçreli bir doktor ve simyacı olan Paracelsus, bunların cücelerin yeraltında yaşayan ve üstün bilgiye sahip olan temel varlıklar olduğuna inanıyordu. "Fairies" senfonik fantazisinin ilk bölümü olan "Gnomus", bu efsanevi yaratıklara eğlenceli ve esprili bir kasidedir. Kısmen tehdit edici ve biraz da büyüleyici olan müzik, bu yaramaz yaratıkların ikili doğasını yansıtıyor. Elf, önceki bölüm ile güçlü bir tezat oluşturur. Elf'ler, zarafetleri ve güzellikleri ile çok özel yaratıklardır. Bölüm onların ruhani güzelliğini çağrıştırır. Zarafet, duyarlı ezgilerde ve yumuşak armonilerde ifade edilir. Bölümün ses evreni, başka bir dünyaya ait bir huzur ve sükunet duygusu taşır. Pixie, genellikle yaramazlık ve şakacılık ile ilişkilendirilen mitolojik bir yaratıktır. Bu hafif ve hızlı periler ormanda koşuşurlar ve arkalarında kahkaha ve şaka izleri bırakırlar. Scherzo bölümü, hızlı ve şakacı melodiler ve düzensiz ritimlerle doludur. Shakespeare'in "Bir Yaz Gecesi Rüyası"nda ölümsüzleştirdiği Puck, genellikle şakacılığın ve düzenbazlığın özü olarak kabul edilir. Figür, oyunbaz doğasına katkıda bulunan yaramazlık ve hilelere olan tutkusuyla tanınır. Bu bölüm, başka bir scherzo'dur ve Puck'un yaramazlığının daha kasıtlı ve inatçı olmasıyla Pixie'den farklıdır. Adeta bir bale figürü gibi olan Sylph, genellikle ruhani ve narindir; göklerde yaşadığına ve büyülü güçlere sahip olduğuna inanılan mitolojik bir yaratık olarak tanımlanır. "Fairies"de, Sylph, tipik olarak zarif ve yakalanması zor bir varlık olarak betimlenmektedir. Erkekleri uhrevî bir güzellikle cezbeder. Sylph'in dansının müziği, mitolojik bir atmosfer yaratan nazik ezgiler ve yükselen çizgilerle genellikle hafif ve havadardır. Bu son bölüm senfoniyi büyü ve gizemle bitirir. |
||||||||||||||||||||||||||
| |
||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||
