|
Diamatizings
Eigth Pieces for Pure Acoustic and Modified Pianos [text Français plus bas ~ Türkçe metin aşağıdadır] "Diamatizings" is a fake word that does not exist. It has a number of connotations: "diamonds"; "dramatizing(s)"; "diurnal" (periods) are among my primary connotations. Everyone, of course, may have their own. The general "story" of the entire series of eight pieces is about one shrine (no religion implied) immersing and emerging from waters... You guessed right; this is the very same imaginative story, or "impression" behind Claude Debussy's prelude: "La cathédrale engloutie". While the first piece, "Immersed Shrine," associates directly with immersion, the last: "Arising Sanctuary," follows very closely "La cathédrale engloutie". 1 "Immersed Shrine" Dark chords slightly emerge from the deepest waters. Unlike the "Cathédrale Engloutie," this one does not emerge. Instead, it evolves more as if it is continuously sinking and conveying the listener into the deep in one's inner realm. It can be seen as a "prologue" to the entire series and sets the overall mood in which all pieces will evolve. The modified piano takes in at the end as commenting on this first piece. 2 "Shattered Pillars" Number two starts similarly, but with more tormented chords, soon a frenetic animation occurs. Built on irregular patterns, this animation culminates on strident treble lines and accents above solid chords. When it seems to return to the beginning, a melody develops on softened chords and sinks again into deep low regions. The "processed" piano again comments at the end of the piece and sets back the mood to a steady calm. 3 "Devilish Scherzo" The modified piano starts the third piece by stating some argumentative, unfinished phrases. The regular piano starts on that to create a scherzo with animated patterns. Staccato accentuated elements constitute the main structure of that diabolical scherzo. 4: "Interwoven Minds A & B" "A: Fuga Scolastica", the first part of the two connected pieces which make the number four, is a peculiar interpretation of a fugue. It is composed in four voices using two pitch series—regular and inverted—and two duration series. The "theme" is represented by the first duration series, and the "divertimento" portion by the second. Combining many subject entrances into an extreme stretto and integrating the long durations into chords and the short rhythms into increasingly expanding runs, the extreme stretto gradually transforms into a harmonic (homophonic) framework. This will serve as a transitional section leading into the second piece of this complex composition, "B: Fuga Libra." Runs that begin quickly and eventually slow down to the values of the theme's small notes are weaved into the block-chord exposed theme. The voices in the chords will be disconnected simultaneously to produce a number of polyphonic parts that will function as with the "Fuga Scolastica" thematic exposition to conclude this number. 5 "Metric Scherzo" A weird scherzo whose (similarly bizarre) title can be described as the ternary rhythms pushed into binary metric molds. It is not unlike Ravel's "Scarbo," and here, the electronically processed piano tracks mimic the prominent piano part. Without any other elaborated serial manipulations, the main focus of the work is rhythms and metrics. It uses the main tone series of the first piece in its reversed form all through. Three-part subdivisions of a binary beat; the interplay of the musical ideas shaped in 6/8, 3/4, and 2/4 metrics are the main idea of this number. Piece Number6 "Generous Euphony" A monophonic, plain melody wandering with an increasing range at the piano constitutes the basis of "Generous Euphony." A chordal accompaniment slowly emerges at the modified piano parts. These chords are created with the elements of the main pitch series. The metamorphosis, which makes for the development section, consists of shrinking the main line at the piano. That melodic line turns polyphonic and then homophonic. The simultaneous thinning of the modified piano parts then become monophonic and becomes the melody. The piece ends with cluster-like chords at the piano, made with all twelve tones in various settings and the gradual fading-out of the main line in both piano and modified piano. 7 "Dim Pond" "Dim Pond" waives the main lines to the modified piano. The first "processed" piano and the second "harmonics" piano create a full-featured duo piece. The acoustic (primary) piano has only two "ostinato" figures that vary slightly in rhythm and key range, but often in dynamics. Using the primary pitch-series in its original form, the serial pitch arrangement of those figures makes the occurring pitches for each ostinato figure change when the twelve pitches are completed, and the series starts again. 8 "Arising Sanctuary" The last piece of the series is modeled very closely after the "Cathédrale Engloutie" by Claude Debussy. It is, in a way, closure referencing the first piece ("Immersed Shrine") but in the opposite direction. The entire series "Diamatizings" can be imagined as diving and emerging to and from not physical waters but one's inner world. The well-known prélude by Debussy serving as a compositional model is followed in its textures, disposition of elements, and the impressive crescendo, which brings to the majestic re-apparition of the "cathedral." Still, the coda shows a radical departure from it. Almost in "C major"; the ending finishes the "Diamatizings" in a most consonant and peaceful mood. "Diamatisations" est un faux mot qui n'existe pas. Il a plusieurs connotations : diamants; dramatisation(s); diurne ... font partie de mes principales connotations. Chacun, bien sûr, peut avoir le sien. « L'histoire » générale de toute la série de huit pièces est: un sanctuaire (aucune religiosité implicite ici) immergé et émergeant des eaux... Vous avez bien deviné; c'est la même histoire imaginative, ou « impression » derrière le prélude de Claude Debussy : "La cathédrale engloutie". Alors que la première pièce, "Immersed Shrine", associe directement avec immersion, le dernier : « Arising Sanctuary », suit très étroitement "La cathédrale engloutie". Piece Number 1 (I:1) "Immersed Shrine" Des accords sombres émergent légèrement des eaux les plus profondes. Contrairement à la "Cathédrale Engloutie", celle-ci n'émerge pas. Au lieu de cela, il évolue davantage comme si il s'enfonçait continuellement et transportait l'auditeur dans les profondeurs de son royaume intérieur. Il peut être considéré comme un "prologue" à toute la série et définit l'ambiance générale dans laquelle toutes les pièces évolueront. Le piano modifié intervient à la fin comme un commentaire sur ce premier morceau. Piece Number 2 (I:2) "Shattered Pillars" Le numéro deux commence de la même manière, rapidement mais avec des accords plus tourmentés, et puis, une animation frénétique se produit. Construite sur des motifs irréguliers, cette animation culmine avec des aigus stridents et des accents au-dessus des solides accords. Lorsque le morceau semble revenir au début, une mélodie se développe sur des accords adoucis et retombe dans des basses profondes. Le piano "traité" commente à nouveau à la fin du morceau et ramène l'ambiance à un état de calme constant. Piece Number 3 (I:3) "Devilish Scherzo" Le piano modifié commence la troisième pièce en énonçant quelques phrases argumentatives et inachevées. Le piano régulier commence là-dessus pour créer un scherzo avec des motifs animés. Des éléments staccato accentués constituent la structure de base de ce scherzo diabolique. Piece Number 4: A -B (I:4 a - b) "Interwoven Minds A & B" "A: Fuga Scolastica", la première partie des deux pièces reliées qui forment le numéro quatre, est une interprétation particulière d'une fugue. Elle est composée à quatre voix, en utilisant deux séries de hauteurs - régulières et inversées - et deux séries de durées. Le "thème" est représenté par la première série de durées et la partie "divertimento" par la seconde. Combinant de nombreuses entrées du theme dans une strette poussée `a l'extrême et intégrant les longues durées dans des accords et les rythmes courts dans des passages de plus en plus étendus; la strette extrême se transforme progressivement en un cadre harmonique (homophonique). Cela servira de transition menant au deuxième morceau de cette composition complexe, "B: Fuga Libra". Les passages qui commencent rapidement et finissent par ralentir jusqu'aux valeurs des petites notes du thème sont tissés dans le thème exposé sous forme de accords en bloc. Les voix dans les accords seront déconnectées simultanément et progressivement pour produire un certain nombre de parties polyphoniques qui fonctionneront comme avec l'exposition thématique "Fuga Scolastica" pour conclure cette pi`ece. Piece Number 5 (I:5) "Metric Scherzo" Un scherzo bizarre dont le titre (tout aussi bizarre) peut être décrit comme les rythmes ternaires poussés dans des moules métriques binaires. Ce n'est pas sans rappeler "Scarbo" de Ravel et ici, les parties de piano traitées électroniquement imitent la partie de piano proéminente. Sans aucune autre manipulation sérielle élaborée, l'objectif principal de l'œuvre est les rythmes et les métriques. Il utilise la série de tons principaux de la première pièce dans sa forme retrograde tout au long. Subdivisions en trois parties d'une battue binaire ; l'interaction des idées musicales façonnées dans des métriques 6/8, 3/4 et 2/4 constituent l'idée principale de ce nombre. Piece Number 6 (I:6) "Generous Euphony" Une mélodie monophonique, simple, errante avec une étendue croissante au piano constitue la base de "Generous Euphony". Un accompagnement en accords émerge lentement dans les parties de piano modifié. Ces accords sont créés avec les éléments de la série de hauteur principale. La métamorphose, qui constitue la section de développement, consiste à "amincir" la ligne principale au piano. Cette ligne mélodique devient polyphonique puis homophonique. L'amincissement simultané des parties de piano modifié devient alors monophonique et constituent la mélodie. La pièce se termine par des accords en forme de "cluster" au piano, faits avec les douze tons dans divers arrangements et le fondu progressif de la ligne principale à la fois au piano et au piano modifié. Piece Number 7 (I:7) "Dim Pond" "Dim Pond" céde les grandes lignes du morceau au pianos modifiés. Le premier piano secondaire ("traité") et le deuxième ("harmoniques") créent ensemble une pièce en duo complète. Le piano acoustique (primaire) n'a que deux figures "ostinato" qui varient légèrement en rythme et en plage de sons, et souvent en dynamiques. En utilisant la série de hauteurs principale dans sa forme originale, la disposition des hauteurs en série de ces figures (ostinato) fait que les hauteurs se produisant pour chaque figure d'ostinato changent lorsque les douze notes sont terminées, et la série recommence. Piece Number 8 (I:8) "Arising Sanctuary" La dernière pièce de la série s'inspire très étroitement de la "Cathédrale Engloutie" de Claude Debussy. C'est, en quelque sorte, une fermeture faisant référence au premier morceau ("Immersed Shrine") mais dans le sens opposé. Toute la série "Diamatizings" peut être imaginée comme une plongée et une émergence vers et depuis non pas les eaux physiques mais un monde intérieur. Le prélude bien connu de Debussy servant de modèle de composition est suivi dans ses textures, la disposition des éléments et le crescendo impressionnant, qui amène à la réapparition majestueuse de la « cathédrale ». Pourtant, la coda s'en écarte radicalement. Presque en "do majeur" ; la fin termine la « Diamatizings » dans une ambiance des plus consonantes et paisibles. "Diamatizings" var olmayan, sahte bir kelimedir. Bir takım çağrışımları vardır: "diamants"; "dramatize(olan)"; "diurnal" (gündüz dönemleri) birincil çağrışımlarım arasındadır. Elbette herkesin kendine ait benzetmeleri olabilir. Sekiz parçalık serinin tamamının genel "hikayesi", sulara dalan ve sulardan çıkan bir tapınak (dinlerden bağımsız olarak) hakkındadır... Doğru tahmin ettiniz; bu, Claude Debussy'nin "La cathédrale engloutie" girişinin ardındaki yaratıcı hikayenin veya "izlenimin" aynısıdır. İlk parça, "Immersed Shrine", doğrudan gömülme ile ilişkilendirilirken, sonuncusu: "Arising Sanctuary", "La cathédrale engloutie"yi çok yakından takip ediyor. Dark chords slightly emerge from the deepest waters. Unlike the "Cathédrale Engloutie," this one does not emerge. Instead, it evolves more as if it is continuously sinking and conveying the listener into the deep in one's inner realm. It can be seen as a "prologue" to the entire series and sets the overall mood in which all pieces will evolve. The modified piano takes in at the end as commenting on this first piece. Piece Number 1 (I:1) "Immersed Shrine" Karanlık akorlar, en derin sulardan yavaşça ortaya çıkar. "Cathédrale Engloutie"nin aksine, burada tapınak ortaya çıkmıyor. Bunun yerine, sanki sürekli batıyormuş ve dinleyiciyi iç dünyasının derinliklerine taşıyormuş gibi gelişiyor. Tüm parçalar için bir "prolog" olarak görülebilecek olan bu ilk parça, gelecek parçaların gelişeceği genel havayı belirler. Modifiye edilmiş piyano, sonunda bu ilk parça hakkında adeta "yorum" yapıyorcasına ortaya çıkar. Piece Number 2 (I:2) "Shattered Pillars" İki numara da benzer şekilde başlar, ancak çabucak daha fazla dramatik akorlarla keskin bir animasyon oluşur. Düzensiz desenler üzerine inşa edilen bu animasyon, katı akorların üzerinde tiz çizgiler ve sert vurgular ile doruğa ulaşır. Parça, başa dönmüş gibi göründüğünde, yumuşatılmış akorlarla birlikte bir melodi gelişir ve tekrar derin bölgelere döner. "Modifye" piyano, parçanın sonunda tekrar "yorum" yaparcasına ortaya çıkar ve genel havayı sabit bir dinginliğe döndürür. Piece Number 3 (I:3) "Devilish Scherzo" "Modifye" piyano, bazı kesik, bitmemiş cümleleri ortaya koyarak üçüncü parçaya başlar. Normal piyano ise, hareketli motiflerle bir scherzo oluşturmak için buradan yola çıkar. Staccato ve vurgulu unsurlar, bu scherzo'nun ana yapısını oluşturur. Piece Number 4: A -B (I:4 a - b) "Interwoven Minds A & B" Dördüncü parçayı oluşturan, birbirine bağlı iki parçanın ilk bölümü olan "A: Fuga Scolastica", bir füg'ün kişisel yorumudur. İki ses serisi (düzenli ve ters çevrilmiş) ve iki süre serisi kullanılarak dört sesten oluşur. "Tema", ilk süre dizisi ve "divertimento" kısmı ikinci süre dizisi tarafından temsil edilir. Birçok tema girişini bir uç stretto'da birleştiren ve uzun süreleri akorlara ve kısa ritimleri giderek alan açısından genişleyen hızlı çizgilere entegre eden stretto, yavaş yavaş harmonik (homofonik) bir çerçeveye dönüşür. Bu, karmaşık kompozisyonun ikinci parçası olan "B: Fuga Libra"ya giden bir geçiş bölümü olarak hizmet eder. Hızlı başlayan ve sonunda temanın küçük notalarının değerlerine yavaşlayan çizgiler, blok akorlarla sunulan temayla iç içe dokunmuştur. Akorlardaki seslerin birlikteliği yavaş yavaş dağılacak ve sonuç olarak, "Fuga Scolastica" tematik sunumunda olduğu gibi işlev görecek bir polifonik yapı parçayı sonlandırır. Piece Number 5 (I:5) "Metric Scherzo" Başlığı kadar tuhaf olan, ikili metrik kalıplara sokulan üçlü ritimler olarak tanımlanabilecek bir scherzo. Bir bakıma Ravel'in "Scarbo"suna yakınlık göstermekte ve burada elektronik olarak işlenmiş piyano sesi unsurları, ana piyano partisini kısmen taklit eder. Karmaşık seri manipülasyonları olmadan, çalışmanın ana odak noktası ritimler ve ölçülerdir. Baştan sona birinci parçanın ana ton serisini ters (reverse) biçimde kullanır. İkili vuruşun üç vuruşlu alt bölünmeleri; 6/8, 3/4 ve 2/4 ölçülerde şekillendirilmiş müzikal fikirlerin etkileşimi bu parçanın ana fikrini oluşturur. Piece Number6 (I:6) "Generous Euphony" Piyanoda giderek genişleyen bir aralıkta dolaşan monofonik, sade bir melodi "Generous Euphony"nin temelini oluşturur. "Modifye" piyano bölümlerinde yavaşça bir akorlu eşlik ortaya çıkar. Bu akorlar, ana ses dizisinin unsurları ile oluşturulmuştur. Gelişme bölümünü oluşturan dönüşüm, piyanoda ana hattın küçültülmesiyle başlar. Bu melodik çizgi polifonik ve sonra homofonik yapıya gelir. "Modifye" piyano bölümlerin aynı anda daraltılması, ve daha sonra, monofonik duruma gelmesiyle melodi tekrar ortaua çıkar. Parça, çeşitli dizilimlerde on iki tonun tümünden oluşan, ve eşzamanlı olarak piyanoda ve "Modifye" piyanoda ana çizginin kademeli olarak kaybolmasıyla yapılan, piyanoda "cluster" benzeri akorlarla sona erer. Piece Number 7 (I:7) "Dim Pond" "Dim Pond" parçasında, ana piyano, "modifye" piyano için ana hatlarından feragat eder. İlk "modifye" piyano ve ikinci modifye ("harmonik") piyano, tam özellikli bir ikili parça oluşturur. Akustik (birincil) piyanoda, ritim ve tuş aralığında biraz farklılık, ancak genellikle dinamiklerde başkalaşım gösteren, yalnızca iki "ostinato" figürü bulunur. Ana ses serisini orijinal biçiminde kullanarak, bu figürlerin seri perde düzenlemeleri, on iki perde tamamlandığında her bir "ostinato" unsur için ortaya çıkan notaları farklılaştır ve ses dizisixi yeniden başlar. Piece Number 8 (I:8) "Arising Sanctuary" Serinin son parçası, Claude Debussy'nin "Cathédrale Engloutie" adlı eserine çok yakın bir şekilde modellenmiştir. Bu, bir bakıma, birinci parçaya ("Immersed Shrine") gönderme yapan ama tam tersi yönde olan bir kapanıştır. "Diamatizings" serisinin tamamı, derine dalmak ve tekrar yüzeye çıkmak olarak görüşebilir. Bu, fiziksel sulara değil, kişinin iç dünyasına girip çıkmak olarak hayal edilebilir. Debussy'nin bir kompozisyon modeli olarak hizmet eden, tanınmış prélude'ü, dokularında, öğelerin düzenlenmesinde ve “katedral”in görkemli ortaya çıkışını betimleyen etkileyici kreşendoda izlenir. Yine de, koda referans modelinden radikal bir ayrılma gösterir. Neredeyse "Do majör" koda "Diamatizings" serisini en uyumlu seslerle ve huzurlu bir ruh hali içinde bitirir. |
||||||||||||||||||||||||||
| |
||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||
