Downloads only. Physical CD not available.
|
The book of Job in the Old Testament tells the story of a man who faces great suffering and loss. The text is unique in its human experience of grappling with questions of suffering, divine justice, and the nature of G.d.. Job's story can be seen in the broader context of theodicy and the search for meaning in the face of adversity. Each movement of the symphony explores different aspects of Job's journey, from his initial prosperity, lament, and questioning of G.d's justice to the arguments put forth by his friends and eventually G.d's powerful response. The first movement: I. Prologue (on Earth and in Heaven) is the prosperity of Job, followed by the calamities and "Job's Lament." The prologue on Earth describes Job as a righteous man living in the land of Uz endowed with wealth, sons, and daughters. The story then shifts to the celestial realm, where the LORD asks Satan for his opinion of Job's piety. Satan accuses Job of being religious only because The LORD granted him materially; if the Creator were to take away everything Job has, he would undoubtedly curse the Almighty. G.d permits Satan to take Job's possessions and murder his children and servants, but Job nevertheless praises G.d. II. Dialogues (Job and his three friends) is on "The Friends' Arguments" (chapter 3). Instead of cursing G.d," Job mourns the night of his conception and the day of his birth; he yearns for death, "but it does not come." His three friends, Eliphaz the Temanite, Bildad the Shuhite, and Zophar the Naamathite, visit him, accuse him of sin, and inform him that he deserves his suffering. Job responds with contempt, describing his interlocutors as "miserable consolers."Since a just G.d would not treat him so harshly, suffering cannot be endured with fortitude, and the Creator should not view his creations so flippantly as to attack them with such force. In the next movement, III. Three Monologues, following the dialogues of Job and his companions, is a poem (the "Hymn to Wisdom") on the inaccessibility of wisdom: "Where is wisdom to be found?" It questions and assumes that it has been concealed from humankind. Job contrasts his former prosperity with his present state as an outcast who is ridiculed and in pain. He claims his innocence, describes the core values on which he lived, and requests a response from the Almighty. The fourth movement, IV. Two Speeches by G.d is "G.d's Response." G.d speaks, but neither explains Job's suffering, defends divine justice, enters the state of confrontation Job has demanded, nor responds to Job's pledge of innocence. Instead, G. contrasts Job's frailty with divine wisdom and power: "Where were you when I laid the earth's foundations?" Job responds briefly, but G.d resumes his speech without engaging Job explicitly. In Job 42:1–6, Job offers an ending response, accepting the infinite power of G.d and his own ignorance of "things beyond me that I did not know." Before this, he had only heard about G.d, but now that he has seen Him with his own eyes, he proclaims, "I retract and repent in dust and ashes." He acknowledges his limited understanding and humbles himself before G.d. Finally, V. Epilogue is "Job's Redemption". It offers a glimmer of hope and resolution as Job finds solace and understanding in his encounter with the divine. G.d advises Eliphaz that he and his two other friends "have not spoken rightly about me as my servant Job has." The three are told to make a burnt offering with Job as their intercessor, "for only to him will I show favor." Elihu, the critic of Job and his friends, is not mentioned here. Job returns to good health, prosperity, and family, and he lives to witness the fourth generation of his descendants. Through its powerful musical motifs and evocative melodies, the symphony captures the profound emotional and existential themes of the Book of Job, inviting listeners to contemplate the timeless questions of suffering and the nature of G.d. -------------------------------------------------- FR Le Livre de Job, Symphonie N.3 pour grand orchestre est une symphonie en cinq mouvements. Le livre de Job dans l’Ancien Testament raconte l’histoire d’un homme confronté à de grandes souffrances et à de grandes pertes. Le texte est unique dans son expérience humaine aux prises avec les questions de la souffrance, de la justice divine et de la nature de D.ieu. L'histoire de Job peut être vue dans le contexte plus large de la théodicée et de la recherche de sens face à l'adversité. Chaque mouvement explore différents aspects du livre de Job, depuis sa prospérité initiale, ses lamentations et ses remises en question de la justice de D.ieu jusqu'aux arguments avancés par ses amis et finalement à la puissante réponse de D.ieu. Le premier mouvement : I. Prologue (sur Terre et au Ciel) est la prospérité de Job, suivie des calamités et de la « Lamentation de Job ». Le prologue sur Terre décrit Job comme un homme juste vivant dans le pays d'Uz, doté de richesses, de fils et de filles. L'histoire se déplace ensuite vers le royaume céleste, où le Seigneur demande à Satan son opinion sur la piété de Job. Satan accuse Job d'être religieux uniquement parce que l'Éternel lui a accordé des choses matérielles ; si le Créateur enlevait tout ce que Job possède, il maudirait sans aucun doute le Tout-Puissant. D.ieu permet à Satan de prendre les possessions de Job et d'assassiner ses enfants et ses serviteurs, mais Job loue néanmoins D.ieu. II. Dialogues (Job et ses trois amis) est sur "Les Arguments des Amis" (chapitre 3). Au lieu de maudire D.ieu, " Job pleure la nuit de sa conception et le jour de sa naissance ; il aspire à la mort, " mais elle ne vient pas. " Ses trois amis, Eliphaz le Thémanite, Bildad le Shuhite et Zophar le Naamathite, le visitent, l'accusent de péché et l'informent qu'il mérite sa souffrance. Job répond avec mépris, décrivant ses interlocuteurs comme de « misérables consolateurs ». le Créateur ne devrait pas considérer ses créations avec désinvolture au point de les attaquer avec une telle force. Dans le mouvement suivant, III. Trois Monologues, faisant suite aux dialogues de Job et de ses compagnons, est un poème (« Hymne à la sagesse ») sur l'inaccessibilité de la sagesse : « Où trouve-t-on la sagesse ? Il s’interroge et suppose qu’il a été caché à l’humanité. Job oppose son ancienne prospérité à son état actuel de paria ridiculisé et souffrant. Il clame son innocence, décrit les valeurs fondamentales sur lesquelles il vivait et demande une réponse au Tout-Puissant. Le quatrième mouvement, IV. Deux discours de D.ieu constituent « la réponse de D.ieu ». D.ieu parle, mais n'explique pas plus les souffrances de Job, ne défend pas la justice divine, n'entre pas dans la confrontation que Job a exigée, ni ne répond au serment d'innocence de Job. Au lieu de cela, D.ieu oppose la vulnérabilité de Job à la sagesse et à la puissance divines : « Où étais-tu quand j'ai posé les fondations de la terre ? Job répond brièvement, mais D.ieu reprend son discours sans impliquer Job explicitement. Dans Job 42 :1-6, Job offre une réponse finale, acceptant la puissance infinie de D.ieu et sa propre ignorance des « choses au-delà de moi que je ne connaissais pas ». Avant cela, il avait seulement entendu parler de D.ieu, mais maintenant qu'il l'a vu de ses propres yeux, il proclame : « Je me rétracte et je me repens dans la poussière et la cendre ». Il reconnaît sa compréhension limitée et s'humilie devant D.ieu. Enfin, V. Epilogue est "Job's Redemption". Il offre une lueur d’espoir et de résolution alors que Job trouve réconfort et compréhension dans sa rencontre avec le divin. D.ieu informe Eliphaz que lui et ses deux autres amis "n'ont pas parlé correctement de moi comme l'a fait mon serviteur Job". Il est dit aux trois hommes de faire une offrande avec Job comme intercesseur, « car c'est à lui seul que je ferai preuve de faveur ». Elihu, le critique de Job et de ses amis, n'est pas mentionné ici. Job retrouve une bonne santé, la prospérité et une famille, et il vit pour être témoin de la quatrième génération de ses descendants. Grâce à ses motifs musicaux puissants et à ses mélodies évocatrices, la symphonie capture les thèmes émotionnels et existentiels profonds du Livre de Job, invitant les auditeurs à contempler les questions intemporelles de la souffrance et la nature de D.ieu. -------------------------------------------------- TR The Book of Job, Symphony N.3, beş bölümden oluşan büyük orkestra için bir senfonidir. Eski Ahit'teki Eyüp kitabı, büyük acılar ve kayıplarla karşı karşıya kalan bir adamın hikâyesini anlatır. Metin, acı çekme, ilahi adalet ve T.'nın doğasıyla ilgili sorularla boğuşma konusundaki insani deneyimi açısından benzersizdir. Eyüp'ün hikayesi, teolojik düzeyde ve zorluklar karşısında anlam arayışlarına ilişkin daha geniş bir bağlamda görülebilir. Yapıtın herbir bölümü, I ve II. başlangıçtaki refahı, ağıtları ve T.'nın adaletini sorgulamasından, III. ve IV. arkadaşları tarafından ileri sürülen argümanlara ve sonunda (V.) T.'nın güçlü tepkisine kadar Eyüp'ün yolculuğunun farklı yönlerini izler. İlk bölüm: I. Giriş (Yeryüzünde ve Cennette) Eyüp'ün refahıdır, ardından felaketler ve "Eyüp'ün Ağıtı" gelir. Prolog'un ilk kısmı, Eyüp'ü Uz diyarında yaşayan, zenginliğe, oğullara ve kızlara sahip doğru bir adam olarak tanımlıyor. Hikaye daha sonra RAB'bin Şeytan'a Eyüp'ün dindarlığı hakkındaki fikrini sorduğu göksel aleme geçer. Şeytan Eyüp'ü dindar olmaklasının nedenini RAB'in ona maddi olarak cömert davranmasında bulunuyor. Eğer Yaradan Eyüp'ün sahip olduğu her şeyi elinden alsaydı, şüphesiz o da Yüce Olan'ı lanetlerdi. Aşem, Şeytan'ın Eyüp'ün mallarını almasına ve çocuklarını, hizmetkarlarını öldürmesine izin verir, ancak Eyüp yine de Aşem'i över. II. Diyaloglar (Eyüp ve üç arkadaşı) Temanlı Elifaz, Şuahlı Bildad ve Naamalı Sofar, onu ziyaret ederve günahla suçlar. Acı çekmeyi hak ettiğini ona bildirir. Eyüp, muhataplarını "sefil teselliciler" olarak tanımlayarak küçümseyerek karşılık verir. Adil bir Aşem ona bu kadar sert davranmayacağından, acıya metanetle katlanılamaz ve Yaratıcı, yarattıklarına bu kadar güçlü bir şekilde saldıracak kadar zalimce bakmamalıdır. Bir sonraki bölümde, III., Eyüp ve arkadaşlarının diyaloglarını takip eden Üç Monolog, bilgeliğin erişilemezliği üzerine bir şiirdir ("Bilgeliğin İlahisi"). Bilgelik nerede bulunur sorusuna bunun insanlıktan gizlendiğini sorgular ve varsayar. Eyüp, dışlanmış, alay konusu olan ve acı çeken biri olarak eski refahıyla şimdiki durumunu karşılaştırıyor. Masum olduğunu iddia ediyor, yaşadığı temel değerleri anlatıyor ve Rab'den bir yanıt talep eder. Dördüncü bölüm, IV. Aşem'in İki Konuşması "Aşem'in Yanıtı"dır. Tanrı konuşuyor ama ne Eyüp'ün acısını açıklıyor, ilahi adaleti savunuyor, ne Eyüp'ün talep ettiği yüzleşmeye girmiyor, ne de Eyüp'ün masumiyet vaadine yanıt veriyor. Bunun yerine Rab, Eyüp'ün kırılganlığını ilahi bilgelik ve güçle karşılaştırıyor: "Ben dünyanın temellerini attığımda neredeydin?" Eyüp kısaca yanıt verir, ancak Tanrı, Eyüp'ü dikkate almadan konuşmasına devam eder. Eyüp 42:1-6'da Eyüp, Rab'in sonsuz gücünü ve "ötesinde bilmediğim şeyler" konusundaki bilgisizliğini kabul ederek son bir yanıt sunuyor. Bundan önce sadece Rab'i duymuştu ama şimdi O'nu kendi gözleriyle gördüğü için şöyle diyor: "Geri çekiliyorum ve toz ve kül içinde tövbe ediyorum." Anlayışının sınırlı olduğunu kabul ediyor ve Rab'in önünde kendini alçaltıyor. Son olarak V. Epilogue "Eyüp'ün Kurtuluşu"dur. Eyüp'ün ilahi olanla karşılaşmasında teselli ve anlayış bulması, bir umut ve kararlılık ışığı sunuyor. Tanrı, Elifaz'a kendisinin ve diğer iki arkadaşının "hizmetkarım Eyüp gibi benim hakkımda doğru konuşmadıklarını" söyler. Üçüne, Eyüp'ün şefaatçisi olduğu yakmalık bir sunu sunmaları söylendi, "çünkü yalnızca ona iyilik göstereceğim." Eyüp ve arkadaşlarını eleştiren Elihu'nun adı burada geçmiyor. Eyüp sağlığına, refahına ve ailesine geri döner ve torunlarının dördüncü nesline tanık olmak için yaşar. Güçlü müzikal motifleri ve çağrıştırıcı melodileri aracılığıyla senfoni, Eyüp Kitabı'nın derin duygusal ve varoluşsal temalarını yakalayarak dinleyicileri, acı çekmenin ve Rab'in doğasının ebedi soruları üzerinde düşünmeye davet ediyor. |
||||||||||||||||||||||||||
| |
||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||
