Downloads only. Physical CD not available.
|
Les Sons et les Parfums Tournent Dans l'Air du Soir
(Sounds and perfumes turn in the evening air) 16 Préludes for the Piano (and "extended*" Piano) * extended
piano: piano parts electronically processed with the use of echoes and
delays
Charles Baudelaire, one of the most influential poets of the 19th century, is frequently considered the founder of modern poetry. His masterwork, Les Fleurs du Mal (The Flowers of Evil), published in 1857, shattered conventions with its somber, introspective themes and innovative style. Baudelaire's work is a vivid illustration of the existential conflicts and paradoxes of life. He skillfully navigates the complex interplay between beauty, decay, and the human condition, delving into the darker aspects of life—decadence, sin, and death. His revelation of their peculiar allure continues to captivate readers, drawing them into the enigmatic world he creates. Baudelaire's poetry is a unique blend of classical decorum and revolutionary content. He employs conventional verse structures, such as the alexandrine, but also integrates raw, erotic, and occasionally startling imagery. In his poem 'The Flowers of Evil,' he uses vivid and sometimes shocking imagery to depict the darker aspects of life, creating a palpable sense of tension that adds intensity and drama to his work. Baudelaire's poetry introduces a new symbolic richness by exploring the 'correspondences' between the physical and spiritual realms. He believed that the human experience could be more profoundly understood when the senses, emotions, and nature were interconnected. This concept of 'correspondences 'is a key to unlocking the depth and interconnectedness of his work, inviting readers to delve deeper into his poetry. Ultimately, Baudelaire's poetry is a voyage into the depths of the human experience, where beauty and darkness coexist, and art serves as a means of confronting the existential issues of life. Les Sons et les Parfums Tournent Dans l'Air du Soir (Sounds and perfumes turn in the evening air),16 Préludes for the Piano (and "extended*" Piano), is an evocative exploration of Baudelaire's poetry through the lens of modern, atonal contemporary classical music. The pieces for solo piano and electronically processed piano conjure a delicate interplay between natural and surreal sonic landscapes. The untreated piano serves as a tactile connection to the physical world, representing the sensuality of "perfumes" and the natural flow of sound. In contrast, the electronically processed piano fragments these sounds, creating a haunting, ethereal resonance that mimics the drifting and turning of the evening air. Through its atonal structure, the work reflects the ambiguity and emotional complexity of Baudelaire's imagery. Rhythmic unpredictability and dynamic contrasts add to the sensation of flux. At the same time, layers of electronic manipulation suggest the dreamlike distortion of perception, as if the listener is caught between waking and reverie, sound and silence, scent and air. It's a piece that invites introspection, mirroring twilight's shifting, transient nature. -- * extended piano: piano parts electronically processed with the use of echoes and delays Harmonie du soir
Voici
venir les temps où vibrant sur sa tige
Chaque fleur s'évapore ainsi qu'un encensoir ; Les sons et les parfums tournent dans l'air du soir ; Valse mélancolique et langoureux vertige ! Chaque fleur s'évapore ainsi qu'un encensoir ; Le violon frémit comme un cœur qu'on afflige ; Valse mélancolique et langoureux vertige ! Le ciel est triste et beau comme un grand reposoir. Le violon frémit comme un cœur qu'on afflige, Un cœur tendre, qui hait le néant vaste et noir ! Le ciel est triste et beau comme un grand reposoir ; Le soleil s'est noyé dans son sang qui se fige. Un cœur tendre, qui hait le néant vaste et noir, Du passé lumineux recueille tout vestige ! Le soleil s'est noyé dans son sang qui se fige... Ton souvenir en moi luit comme un ostensoir ! Evening
Harmony
The
season is at hand when swaying on its stem
Every flower exhales perfume like a censer; Sounds and perfumes turn in the evening air; Melancholy waltz and languid vertigo! Every flower exhales perfume like a censer; The violin quivers like a tormented heart; Melancholy waltz and languid vertigo! The sky is sad and beautiful like an immense altar. The violin quivers like a tormented heart, A tender heart, that hates the vast, black void! The sky is sad and beautiful like an immense altar; The sun has drowned in his blood which congeals... A tender heart that hates the vast, black void Gathers up every shred of the luminous past! The sun has drowned in his blood which congeals... Your memory in me glitters like a monstrance! FR Charles Baudelaire, l'un des poètes les plus influents du XIXe siècle, est souvent considéré comme le fondateur de la poésie moderne. Son chef-d'œuvre, Les Fleurs du Mal, publié en 1857, a brisé les conventions avec ses thèmes sombres et introspectifs et son style novateur. L'œuvre de Baudelaire est une illustration vivante des conflits existentiels et des paradoxes de la vie. Il navigue habilement dans l'interaction complexe entre la beauté, la décadence et la condition humaine, en explorant les aspects les plus sombres de la vie : la décadence, le péché et la mort. Sa révélation de leur charme particulier continue de captiver les lecteurs, les entraînant dans le monde énigmatique qu'il crée. La poésie de Baudelaire est un mélange unique de décorum classique et de contenu révolutionnaire. Il utilise des structures de vers conventionnelles, comme l'alexandrin, mais intègre également des images brutes, érotiques et parfois surprenantes. Dans son poème « Les Fleurs du mal », il utilise des images vives et parfois choquantes pour décrire les aspects les plus sombres de la vie, créant un sentiment palpable de tension qui ajoute de l'intensité et du drame à son œuvre. La poésie de Baudelaire introduit une nouvelle richesse symbolique en explorant les « correspondances » entre les domaines physique et spirituel. Il croyait que l'expérience humaine pouvait être mieux comprise lorsque les sens, les émotions et la nature étaient interconnectés. Ce concept de « correspondances » est une clé pour déverrouiller la profondeur et l'interdépendance de son œuvre, invitant les lecteurs à approfondir sa poésie. En fin de compte, la poésie de Baudelaire est un voyage dans les profondeurs de l'expérience humaine, où la beauté et l'obscurité coexistent, et où l'art sert de moyen d'affronter les problèmes existentiels de la vie. Les Sons et les Parfums tournent dans l'air du soir, 16 Préludes pour piano (et piano « étendu* »), est une exploration évocatrice de la poésie de Baudelaire à travers le prisme de la musique classique contemporaine moderne et atonale. Les pièces pour piano solo et piano traité électroniquement évoquent une interaction délicate entre paysages sonores naturels et surréalistes. Le piano non traité sert de connexion tactile au monde physique, représentant la sensualité des « parfums » et le flux naturel du son. En revanche, le piano traité électroniquement fragmente ces sons, créant une résonance envoûtante et éthérée qui imite la dérive et le retournement de l'air du soir. Par sa structure atonale, l'œuvre reflète l'ambiguïté et la complexité émotionnelle de l'imagerie de Baudelaire. L'imprévisibilité rythmique et les contrastes dynamiques ajoutent à la sensation de flux. En même temps, des couches de manipulation électronique suggèrent la distorsion onirique de la perception, comme si l'auditeur était pris entre l'état de veille et la rêverie, le son et le silence, l'odeur et l'air. C'est une pièce qui invite à l'introspection, reflétant la nature changeante et transitoire du crépuscule. -- * piano étendu : parties de piano traitées électroniquement avec l'utilisation d'échos et de délais -------------------------------------------------- TR 19. yüzyılın en etkili şairlerinden biri olan Charles Baudelaire, sıklıkla modern şiirin kurucusu olarak kabul edilir. 1857'de yayınlanan başyapıtı Les Fleurs du Mal (Kötülüğün Çiçekleri), kasvetli, içe dönük temaları ve yenilikçi tarzıyla gelenekleri altüst etti. Baudelaire'in eseri, yaşamın varoluşsal çatışmalarının ve paradokslarının canlı bir örneğidir. Güzellik, çürüme ve insan durumu arasındaki karmaşık etkileşimde ustalıkla gezinir ve yaşamın daha karanlık yönlerine -çöküş, günah ve ölüm- dalar. Bunların kendine özgü cazibesini ifşa etmesi, okuyucuları büyülemeye ve onları yarattığı gizemli dünyaya çekmeye devam ediyor. Baudelaire'in şiiri, klasik nezaket ve devrimci içeriğin benzersiz bir karışımıdır. Aleksandrin gibi geleneksel şiir yapılarını kullanır, ancak aynı zamanda ham, erotik ve zaman zaman şaşırtıcı imgeleri de entegre eder. 'Kötülüğün Çiçekleri' adlı şiirinde, yaşamın karanlık yönlerini tasvir etmek için canlı ve bazen şok edici imgeler kullanır ve eserine yoğunluk ve drama katan elle tutulur bir gerilim duygusu yaratır. Baudelaire'in şiiri, fiziksel ve ruhsal alemler arasındaki 'karşılıklı ilişkileri' keşfederek yeni bir sembolik zenginlik sunar. Duyular, duygular ve doğa birbirine bağlandığında insan deneyiminin daha derinlemesine anlaşılabileceğine inanıyordu. Bu 'karşılıklı ilişkiler' kavramı, eserinin derinliğini ve birbiriyle bağlantılılığını açığa çıkarmanın anahtarıdır ve okuyucuları şiirine daha derinlemesine dalmaya davet eder. Sonuç olarak, Baudelaire'in şiiri, güzelliğin ve karanlığın bir arada var olduğu ve sanatın yaşamın varoluşsal sorunlarıyla yüzleşmenin bir aracı olarak hizmet ettiği insan deneyiminin derinliklerine bir yolculuktur. Les Sons et les Parfums Tournent Dans l'Air du Soir (Akşam havasında sesler ve parfümler döner),16 Préludes for the Piano (ve "genişletilmiş*" Piyano), Baudelaire'in şiirinin modern, atonal çağdaş klasik müzik merceğinden etkileyici bir keşfidir. Solo piyano ve elektronik olarak işlenmiş piyano için parçalar, doğal ve gerçeküstü ses manzaraları arasında hassas bir etkileşim çağrıştırır. İşlenmemiş piyano, fiziksel dünyayla dokunsal bir bağlantı görevi görür ve "parfümlerin" şehvetini ve sesin doğal akışını temsil eder. Buna karşılık, elektronik olarak işlenmiş piyano bu sesleri parçalara ayırır ve akşam havasının sürüklenmesini ve dönmesini taklit eden ürkütücü, uhrevi bir rezonans yaratır. Atonal yapısıyla eser, Baudelaire'in imgelerinin belirsizliğini ve duygusal karmaşıklığını yansıtır. Ritmik öngörülemezlik ve dinamik karşıtlıklar akış hissine katkıda bulunur. Aynı zamanda, elektronik manipülasyon katmanları, dinleyicinin uyanıklık ve hayal, ses ve sessizlik, koku ve hava arasında sıkışmış gibi, algının rüya benzeri çarpıtılmasını ima eder. Bu, iç gözlemi davet eden, alacakaranlığın değişken, geçici doğasını yansıtan bir parçadır. -- * genişletilmiş piyano: piyano partileri eko ve gecikmeler (digital delay) kullanılarak elektronik olarak işlenmiştir |
|||||||||||||||||||||||||
| |
|||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||
